Fransa’nın emekli maaşı ıslahat protestolarının ilk ziyaretini rayından çıkarmasından altı ay sonra, Britanya Kralı III. Charles, Paris’te üç günlük resmi ziyarete başlıyor.
planlanan ve hükümdarın Kral olarak yurtdışına ilk resmi ziyareti olacak olan gezi, Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron’un emekli maaşı islahatı konusunda ortaya çıkan çatışma ve isyanlar nedeniyle yeniden planlandı.
Yeni kraliyet turu, başlangıçta planlananla hemen hemen aynı programa sadık kalacak.
İngiltere ile Fransa arasındaki güçlü sembolik taahhütleri artırmayı amaçlayan bir ziyaret için Charles’a 76 yaşındaki eşi Kraliçe Camilla da eşlik edecek.
Kraliyet çifti Çarşamba günü Paris’e gelecek ve burada Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron ve eşi Brigitte, Arc de Triomphe’de karşı karşıya gelecek.
Orada, Champs-Elysées’deki yürüyüşe katılmadan önce çelenk törenine katılacak ve günün başkentinde kaydedilecek ki Versailles Sarayı’nda verilecek devlet yemeğiyle sonlandıracaklar.
Charles’ın ayrıca Senato’daki parlamenterlere bir konuşma yapması da planlanıyor.
Mart ayında Almanca konuşulan Berlin ziyaretine benzer şekilde, kısmen Fransızca konuşması bekleniyor.
Charles ve Başkan Macron’un tartışacakları konuların çoğu muhtemelen gizli tutulacak olsa da, ikilinin çevrenin korunması, okumanın sürdürülmesi ve genç girişimciliğin teşvik edilmesi gibi onun da kalplerini ilgilendiren konuları ele alması bekleniyor. .
Charles’ın ziyareti kapsamında, gelecek yılki Yaz Olimpiyatları’nda önemli bir mekan olarak hizmet verecek olan Paris’in teklifleri Saint-Denis’te yerel dernekler ve spor figürleriyle de buluşacak.
Paris’ten ayrıldıktan sonra Charles ve Camilla, 12. Yüzyıl İngiliz Kralı II. Henry’nin elinde bulunan ve şu anda 39.000 Britanyalıya ev sahipliği yapan Bordeaux’ya gidecekler.
Geçen yıl Landes bölgesini kasıp kavuran büyük yangınların söndürülmesine yardımcı olan itfaiyecilerle tanışmak için bir akraba ziyareti devam edecek.
İngiliz-Fransız geriliminin kısa tarihi
Her ne kadar Charles ile Macron arasındaki görüşme gülücüklerle sonuçlanacak olsa da, İngiltere (ve son zamanlarda tüm Birleşik Krallık) ile Fransa arasında uzun süredir devam eden bir çatışma ve güvenliksizlik geleneği var.
1109’daki ilk İngiliz-Fransız Savaşı’ndan 1815’teki Yüz Gün’e kadar iki ülke arasında 41 şaşırtıcı savaş yaşandı.
1793’ten 1815’e kadar süren Fransız Devrimi ve Napolyon Savaşları sırasında, Avrupalı güçlerden oluşan birleştirmeler – genellikle İngiltere tarafından finanse edilen ve yönetilen – hem Birinci Fransa Cumhuriyeti’ne hem de Birinci Fransız İmparatorluğu’na karşı bir dizi savaş yaptı.
Bu savaşlar Napolyon’un yenilgisiyle sonuçlandı ve sonrasında onlarca yıl boyunca, 1859’da Fransız işgali korkusunun yanı sıra Afrika kolonileri üzerindeki şiddetli rekabetin de huzursuz bir barış yaşandı.
O zamandan beri, ilişkiler kesinlikle daha az soğuktu ve 1904 İtilaf Cordiale ile iki ülke arasında dostane ilişkiler zorlandı; bu, Fransa ile İngiltere arasında artan Alman Salgınlarına karşı daha güçlü bir durumun yolunu açtı.
Hem Birinci Dünya Savaşı’nda hem de II. Dünya Savaşı’nda İngilizler ve Fransızlar Almanya’ya karşı müttefik olmuşlardı ve İkinci Dünya Savaşı’nda İngiliz orduları Fransa’nın Nazilerden kurtarılmasına yardım etmişti.
Soğuk Savaş sırasında, onun iki ülkenin hükümetinin liberal demokrasiyi ve kapitalizmi desteklemesiyle bağ daha da yakınlaştı.
Fransa ve İngiltere Kuzey Atlantik Antlaşması Örgütü (NATO) savunma ittifakının kurucu üyeleriydi ve BM Güvenlik Konseyi’nin ikisi de üye olmaya devam ediyor.
1960’lı yıllarda Fransa Cumhurbaşkanı Charles de Gaulle’ün planı gemiyi daha da sarstı.
Fransa, 1957’de Avrupa Ekonomik Topluluğu olarak ilk kez tekrarlandığında bu yana Avrupa Birliği’nin bir üyesiydi. Birleşik Krallık da bunu çok daha sonra takip ederek 1973’te katıldı.
1960’larda De Gaulle, Birleşik Krallık ile Amerika Birleşik resimler arasındaki ‘özel olarak’ sahip olduğu güvenliksizlikle tanınıyordu.
Britanya’nın, AB’nin öncüsü olan Avrupa Toplulukları’na girişi sürekli olarak veto etti ve aynı zamanda, ittifakın yoğun olarak ABD tarafından hakimiyet altına alındığı iddiasıyla Fransa’yı NATO entegre komutanlığından çekmeyi seçti.
Ancak De Gaulle’ün ölümünün ardından Birleşik Krallık Avrupa Topluluklarına girdi ve Fransa, NATO’da aktif rol oynayarak geri döndü.
Brexit’e kadar her şey oldukça akıcı gidiyor gibi görünüyordu.
Birleşik Krallık, 23 Haziran 2016’da yapılan referandumun ardından 31 Ocak 2020’de Avrupa Birliği’nden ayrıldı.
Sonuç olarak görünümler kötüleşti; Fransa, İngiltere’yi terk etmekle ve onları mali zor durumda bırakmakla suçladı.
Devam eden İngiliz Kanalı göçmen kriziyle ilgili sözlü şiddet olayları da yaşanıyor.
Brexit sürecinin büyük bir parçası olan ve AB ile Fransa’nın bu süreçteki rolü sesli olarak eleştirilen eski İngiltere Başbakanı Boris Johnson, dönemdeki ilişkilerde, çağdaş zamanlarda ve kötü dönemlerde yaşadı.
Başbakan olarak Johnson, balıkçılık kotalarından sosislere uygulanan ticari kurallara kadar çeşitli seçenekler Fransa’ya düzenli olarak saldırıyordu.
Johnson’ın halefi Liz Truss, Başbakan olarak mevcut olarak kısa görev süresi boyunca, geçen yıl İngiltere ile Fransa arasındaki ilişkiler konusunda hiçbir soru sormadı ve hiçbir tepki göstermedi.
Truss, Emmanuel Macron’un dost mu yoksa düşman mı olduğu sorulduğunda “jüri hala dışarıda” dedi.
Fransa ve İngiltere arasında çağdaş bir uyum mu?
Mevcut İngiltere Başbakanı Rishi Sunak’ın geçen Ekim dönemlerinde Truss’tan aldığı yetkiden bu yana, iki ülke arasındaki ilişkiler iyileşmişti.
Downing Street’in yeni sakininin Macron’la Truss’un sürgünleri kadar olduğu çok daha fazla ortak nokta var.
Fransa Cumhurbaşkanlığı gibi o da eski bir yatırım bankacısı, kısa boyu ve şık takım elbiseleri sevmesinin yanı sıra kadınların gençliği ve sosyal ağlardaki varlığıyla da tanınıyor.
Yüzyıllar boyunca pek çok anlaşmazlığa rağmen, 21. yüzyılda Fransa ve Britanya, belki de mevcut de kabul edilemeyecek kadar birbirine benzemiyor.
Aslında neredeyse aynı nüfus, ekonomik büyüklük, demokrasiye bağlılık ve birimlerin ayrıntıları gibi gözden kaçan birçok benzerlik paylaşıyorlar.
Bununla birlikte, algıladıkları rekabet devam ediyor, sürekli olarak “tarihi rakipler” olarak anılıyorlar.
Fransız yazar José-Alain Fralon, İngilizleri “en aziz düşmanlarımız” olarak tanımlayarak, aydınlık bölgede bunu en iyi şekilde ortaya koydu.
Bugün İngiltere’de yaklaşık 350.000 Fransız’ın, Fransa’da ise yaklaşık 200.000 İngiliz’in yaşadığı tahmin ediliyor.
Kral Charles’ın cumhurbaşkanı Fransız ve milleti bilgileri kişisel olarak ne olursa olsun, aslında yüksek sesle söyleyebilecekleri çok şey olabilir.
Ek monarşinin devlet başkanı olarak Charles’ın katı kurallara uyması gerekiyor ve saltanatının üzerinden bir yılı aşkın bir süre saklanmasına rağmen, odak noktası muhtemelen herhangi bir radikal reform veya reformun yürütülmesi yerine monarşinin istikrarını ve varlığını somutlaştırmaya odaklanacak. Bakışlardaki tedirginliğe neden oluyor.
Charles ve Macron aslında daha önce, Kral’ın mayıs yerindeki taç giyme töreninde tanışmışlardı. Geçen Eylül ayında Kraliçe Elizabeth’in ölümünün ardından Macron’un Charles’a samimi bir hediye vermesinin ardından “sıcak bir ilişkinin” tadını çıkardıkları söyleniyor.
