Berlin Uluslararası Sinema Festivali’nin kırmızı halıları açıldı.
Biz hala güreşirken 74. Berlinale’nin sonuçlarıve bazılarının izlediği yol jüri tarafından verilen kararlar, günün sonunda etkinliğin neyle ilgili olduğuna odaklanıyoruz: kaliteli film yapımı.
Bu yılın en sevdiğimiz filmlerini özetlemenin zamanı geldi Berlinale, size önümüzdeki yıllarda sinemalarda aramanız gereken yapımların özetini veriyor.
1) Des Teufels Bad (Şeytan Hamamı)
için çoğu açıklama Şeytan HamamıNe izleyeceklerine dair net bir fikir edinmek isteyenlerin istemeden de olsa cesaretlerini kırabilir. Sinemada kaygısız vakit geçirmek isteyenlerin yanı sıra. Ancak bunu atlamak hata olur çünkü bu yılki Berlinale’nin hiç şüphesiz en muhteşem filmlerinden biri ve 74. Yarışmasının en başarılı filmi.
Yönetmen Veronica Franz ve Severin Fiala ( İyi geceler anne, Lodge), Şeytan Hamamı18. yüzyıl Avusturya’sındaki kadın melankolisinin kasvetli ama büyüleyici bir fotoğrafı, tarihi mahkeme kayıtlarına ilişkin kapsamlı incelemeler yapılabildi. Yüzlerce insanın (çoğunlukla kadın) ebedi lanetten çaresi için dogmatik bir bulduğum Avrupa parçaları daha önce keşfedilmemiş bir bölüm rahatsız edici bir ışık kullanıyor. Bu vekalet yoluyla intihar olgusu, Agnes adına genç bir kadının, daha çok Soap&Skin olarak tanınan müzisyen Anja Plaschg tarafından mükemmel bir şekilde canlandırılan hikaye araştırılıyor.
Plaschg ayrıca gerçekten muhteşem olan uğursuz skoru da sağlıyor. Tüm yıl boyunca filmlerinizi araştıracağımıza emin olabilirsiniz.
Teyze-yeğen yönetmen ikilisi onu merkeze koyuyor ve bunu yaparak izleyiciye kadınların bir nebze olsun özgürleşmeyi başarmak için nasıl sert önlemlere sürüklendiğini ve bazı dini doktrinlerin günümüze kadar canlı ve iyi durumda olduklarını hatırlatıyor – böylece Depresyon ve intiharla ilgili devam eden damgalanmaya devam eden bir gelişti.
Yönetmenler korkudan izlediği sinema dilinin bir kısmını kullanıyor ancak Şeytan Hamamısınıflandırılamayan ve baştan çıkarıcı bir yavaş yanma olarak kalıyor. Dini dogmanın tüyleri ürpertici bir eleştirisi olarak öne çıkıyor ve geçmişteki sessizliğine dair yürek burkan bir kazı olarak yükseliyor. Her şeyden önce, başka hiçbir şeye benzemeyen büyüleyici bir büyü yapar.
Sinema, dikkat çekici çalışması nedeniyle görüntü yönetmeni Martin Gschlacht’a verilen Sanatsal Katkı Ödülü’nü kazandı ancak bu yıl Altın Ayı’yı fazlasıyla hak etti.
Veronika Franz ve Severin Fiala ile Euronews Culture’ı takip etmeye devam etmek için röportaj gerçekleştireceğiz.
Berlinale – Dünya Prömiyeri Yarışmasında gerçekleştirildi.
Yayın tarihi:8 Mart Avusturya’da. Sinema ABD, İngiltere ve İrlanda’nın işleyişi için Shudder tarafından satın alındı. Diğer Avrupa bölgeleri için TBC – Yaz aylarında yayınlanacağı söyleniyor.
2) Aşk Kanayan Yalandır
2019’daki tüyler ürpertici ilk filmin ardından Aziz MaudRose Glass’ın takip edilecek yeni ve büyük bir yeteneği zaten duyurulan Galli film stüdyosu, ikinci sınıf çalışmasıyla geri dönüyor: Aşk Kanayan Yalanlardır.
Birleşik Krallık’tan ABD’ye taşındığı için tuvali daha da büyüyor, ancak biz hala küçük bir kasabayla sınırlıyız – bu sefer 80’lerde New Mexico’da. Film, Lou’yu (Kristen Stewart) ve onun hırslı vücut geliştirmeci Jackie (Katy O’Brian) ile yeni başlayan ilişkisini ve zararlı olduğu de Lou’nun görüşmediği babası suçlu Lou Sr. (Ed Harris) ile yaygın bir maceranın ardından nasıl bir çılgınlık rotasına giriyor girdiğini konu alıyor. (ama hak edilmiş) şiddet anları.
Bu kategorize edilemeyen sinemanın içindekilerki sürprizler bozulmadan korunmayı hak ettiklerinde, olay örgüsünün en kısa ve en muğlak açıklamaları, sinemanın daha görsel olarak korunmasını bozmamak için gereklidir.
Kısmen intikam macerası, kısmen retro-noir, Aşk Kanayan YalanlardırBazı cesur hamleler yapıyor ve tematik olarak geri dönüyor Aziz Maudbağlılığı en uç noktalara taşıma biçimiyle ele alıyor: Glass’ın ilk sineması dini fanatizmi ele alırken, devamında insan tüketip dönüştürebilen çok güçlü bir duygu olan aşkla boğuşuyor. Biraz da kara mizah ekleyin, tüm Amerika’nın aşırı oluşum duygusu üzerine hafif ama ilginç bir yorumun yanı sıra 2024’ün en muhteşem müziklerinden biri olan bu cüretkar müzikleri de ekleyin. folie à deuxiki elektrik performansıyla kapatılıyor, sinir sinirleri yoğun şekilde dokunuyor ve etkileyici bir zafere dönüşüyor.
Aşk Kanayan YalanlardırGlass’ın Julia Ducournau gibi isimlerle birlikte orada olduğunu doğruluyor ( Jambon, Titan) ve Prano Bailey-Bond ( Sansur) sinemadaki en farklı yeni(imsi) seslerden biri olarak.
Ah, eğer görmüyorsan Aziz Maudyine de lütfen hemen alın.
Berlinale’nin ‘Özel’ bölümünde gösterildi – Avrupa prömiyeri.
Yayın tarihi:8 Mart ABD’de; 11 ve 19 Nisan’da Hollanda ve Birleşik Krallık’ta – bunu Avrupa’daki sinemalarda gösterime girecek.
3) Keyke mahboobe adam (Favori Pastam)
Bu ustaca hazırlanmış İran trajikomedisi, Berlinale’nin öne çıkan Yarışma katılımlarından korundu ve eve eli boş döndü, bu yılın jürisi açısından göze çarpan bir fırsatın kaçırıldığı anlamına geliyor. Ancak bu yılki FIPRESCI seçeneklerinin yanı sıra ekümenik jürinin birincilik seçenekleri de doğru olarak kazandı.
Yönetmen Maryam Moghaddam ve Behtash Sanaeeha ( Beyaz İnek Türküsü), yetmiş yaşındaki yalnız Mahin’in (harika Lily Farhadpour’un canlandırdığı) artık tanınmaz bir İran’da yok olan gençliğinde kaybettiği özgürlükleriyle yeniden bağlantı kurmaya nasıl karar veriyor. Aşk hayatlarını canlandırmayı ve yeni bir bağlantının dağılmasını arzuluyor. Bunu taksi şoförü Faramarz (Esmaeil Mehrabi) ile tanıştığında – daha hoş küstahça takip ettiğinde – bulur. Birlikte doğaçlama bir akşam yönetirler, bağlantıyı kurarlar, içki içerler, dans ederler ve en mutlu günlerinin geride kalmadığını dostunu beslerler. Ancak umut, onu bastıran bir ülkedeki çok kırılganlığın bir tezahürü.
Genellikle aynı saatlerde gizlice vuruldu Kadın, Yaşam, Özgürlük protestolarıülke çapında patlak verdi Favori Pastambaskıcı İran mevzuatına ve onun ahlak polisine net bir şekilde saldırıyor. Bunlar, İranlı kadınların karşılaştığı sert gerçeklerle yüzleşmeye cesaret eden, kadınların arzuları ve bastırılmış özgürlükleri olan insanlar olarak tasvir eden güzel bir sinemanın içinde yer alıyor. Ve kısa ve alegorik açıdan güçlü bir oğul ortaya çıkmadan önce, bu sinema gerçekten hem şiirsel hem de politik açıdan bağlantılı bir başyapıt olarak şekilleniyor.
Berlinale’deki yarışmada gösterildi – Dünya prömiyeri.
Yayın tarihi:TBC. Curzon’un sinemaya başlamasıyla birlikte İngiltere-İrlanda anlaşması zaten tamamlandı.
4) Kottukkaali (Adamant Kızı)
PS Vinothraj’ın yönettiği bu öngörülemeyen ve derinden görüşler Hint Tamil dilindeki drama filmi, bu yılın en büyük dönemlerinden biri.
2021’deki ilk uzun metrajlı filmle Rotterdam Sinema Şenlik’te prestijli Kaplan Ödülü’nü kazanarak, söz ettiren yönetmenin kim olduğu biliniyordu. Çakıl taşları. Ancak ikinci sineması Berlinale’nin gizli mücevherlerinden korundu.
Adamant Kızkızları Meena (Anna Ben) ve oğulları Pandi’nin (Soori Muthuchamy) düğününü planlayan iki aileyi görüyor. Şu ki, Meena başka birine aşıktır ve bu durum onu inatçı bir sessizlikle çözülen bir katatoni sürüklüyor. Pandi, ebeveynleri ve evli iki kız kardeşi, Pandi’nin onunla evlenme ilişkilerinde husumetli manevi bir mülkiyet meselesinde olduğu görülüyor. İki aile üyeleri, Meena’dan aşkın ruhu kovacak olan şaman benzeri bir “kahin”i ziyaret etmek için harap bir parayı çıkarır.
Mizah ve absürtlükle kendinden emin bir şekilde flört ederken, derinlere kök salmış batıl inançların ve güçleri kadın düşmanlığının ve bu parçalarda bir şekilde bağlantılı arızasel olarak kırılmayı asla baltalamayan benzersiz bir yol filmi. Sinema sizi asla açıklamalarla beslemez, anlatının sizi daha derinlere uzanan uzun, sürekli çekimlerle ilgili gelişmeleri tercih eder. Vinothraj’ın kırsal Hint toplumundaki kadın düşmanlığı ve içselleştirilmiş ataerkillik üzerine incelikli ve rahatsız edici incelemesi harika ürünler ve aynı zamanda dokunaklılık ve anlamla dolup taşan zehirli doruk noktası.
Avrupa izleyicilerin bu mükemmel sinemayı ne zaman izleyebileceğini kim bilebilir, ama seyrederken kapatılır.
Berlinale’nin Forum bölümünde gösterildi – Dünya prömiyeri.
Yayın tarihi:TBC.
5) Mimari
Adı Transformers’ın kırmızı gibi görünen, gözlerinizi yansıtabilen kayalarla ilgili her sinema başlı başına bir başarıdır.
Mimaritam da bunu yapıyor. Ödül zamanı geldiğinde bir Ayı ile bildirilmesi gereken, değiştirilme özelliğine sahip bir şiir. Ünlü Rus yönetmenliği Victor Kossakovsky, duygusal denemeleriyle yaşadığı deneyimlerden etkilendi Aquarela, su aracılığıyla anlatılan bir iklim iklim belgesi ve Gunda, domuz bakışı bir belgesel, ancak son pazarlık gidişatı.
Savaşın yıkıldığı Ukrayna’dan Türkiye ve Lübnan’a kadar doğal ve insan yapımı yapıların evrimini gözlemliyoruz. Kossakovsky hiçbir yorum yapmadan, bombalanmış apartman bloklarının, dağlardan ayrılmış ham temizlenemez, Roma tapınaklarının kalıntılarının görüntülerini yan yana getirerek yavaş yavaş gezegenlerimizin, Dünya’nın kendi yapısından inşa ettiği tek yapısal beton kalıpların nasıl ayakta tutulamayacağının sürdürülebildiğine yol açar. Antik yüklerden öğrenilecek dersler var.
Daimi görüntü yönetmeni Ben Bernhard’la çalışan Kossakovsky, doğayı ve insan yapımı yapıları daha önce görülmemiş bir teknikle yakalıyor ve drone fotoğrafçılığını dudak uçuklatan bir etki yaratacak şekilde kullanıyor. Aynı derecede büyüleyici, sakinleştirici ama kıyamet gibi hissettiren, mimarinin nasıl korunduğunu ve nasıl davrandığımızı görmenin bir yolu olduğu konusunda yaşamda yol açan bazı monokrom çekimler de aynı derecede büyüleyici. En önemlisi, Mimariİnşa ettiğimiz yapılar ve bunların gezegen ilişkileri hakkında genel bakış kapasitemizi sorguluyor.
Kossakovsky, muhteşem bir şekilde hayata geçirilmiş bu değişim sineması aracılığıyla, sinemada sıra sıra görünen ünlü İtalyan mimar Michele De Lucchi’nin şu anda bunları tekrarlıyor: “Yeni bir güzellik fikri bulmalıyız.”
Berlinale’deki yarışmada gösterildi – Dünya prömiyeri.
Yayın tarihi:TBC, ama geliyor. Match Factory, İspanya, İtalya, Benelüks, İskandinavya ve Baltık ülkelerinde sinema için anlaşmalar tamamlandı. Neue Visionen sinemayı Almanya’da yayınlayacak ve A24 sinemayı ABD’de yayınlayacak.
6) Dahomey
Bu yıl Altın Ayı üyelerinin kazananı çok yönlü tarih kaydetti: İlk kez siyahi bir kadın film çalışmasının birincilik bölümlerini kazandı ve geçen yıl ödülden sonra üst üste ikinci kez ana gong’un bir belgesele karşı. Adamant’tafilm geliştirme Nicolas Philibert Fransız’ten.
Kilometre taşlarının ötesinde, Dahomeybirinci sınıf bir kazanandı – olsa bile Favori Pastamve Şeytan Hamamıdaha saklanacak günlerdi. Daha önce 2019 sinema filmiyle Cannes’da Büyük Ödül kazanan Fransız-Senegalli yönetmen Mati Diop AtlantiklerSömürgeciliğin ortaya çıkmasına odaklanan güncel bir etkileyici ve çok yönlü bir bakış sunuyor. Bu belgesel kurgu makalesi, 1892’de Fransız sömürgeci birlikleri tarafından Dahomey Krallığı’ndan yağmalanan binlerce eser arasında yer alan yirmi altı eserin Fransa’dan Benin Cumhuriyeti’ne dönüşünü ayrıntılarıyla anlatıyor.
Diop sadece geçmişe gerçek anlamda bir ses vermekle kalıyor (çalışma süresi devam ediyor ne yazık ki terk edilen bir gösteri), aynı zamanda sömürgeciliğin yarattığı kalıntıları da araştırıyor. Bunu yaparken, çalınan işlevlerin ülkesine geri dönmesiyle ilgili devam eden tartışmaya katılıyor ve Avrupa’nın yağmalanan antikaların Afrika’ya ayrılmasıyla ilgili çetrefilli sorunları araştırıyor.
Elbette pek çok kişi filmin zaferini tamamen politik bir zafer olarak oynayacak, ancak Dahomeydevam eden ve açıkça düğümlü bir tartışmaya gergin ve dokulu bir giriş noktası olarak duruyor. Yapımcının 67 dakika gibi kısa bir sürede başardığı şey oldukça dikkat çekici.
Berlinale’deki yarışmada gösterildi – Dünya prömiyeri.
Yayın tarihi: DahomeyLes Films du Losange tarafından 25 Eylül’de Fransa’da sinemalarda gösterime girilmesi planlanıyor. Mubi, sinemanın ABD, İngiltere, İrlanda, Almanya, Avusturya, İsviçre ve İtalya’daki haklarını aldı ve filmi 2024’ün ikinci yarısında yayınlayacak.
7) Yabancıların Davası
Uluslararası Af Örgütü Sinema Ödülü’nün bu yılki sahibi Yabancıların Davasıbölgenin küresel mülteci kriziyle mücadele eden yeni filmler izlenirken bir zamanda geldi.
Daha geçen yıl Matteo Garrone’un Io CapitanoAgnieszka Holland’ınki ise Senegalli gençlerin İtalya’ya olan yolculuğunun izini verdiğini öne sürdü. Yeşil KenarlıkBelarus ve Polonya arasındaki sınır değerleri arasında kalan mültecilerin nasıl siyasi piyonlar olarak muayene edildi.
Konunun ağır olması izleyicide anlaşılır bir yorgunluk yaratsa da, Yabancıların Davasıatılacak biri değil. Amerikalı aktör ve yapımcılığa yönetmenliğe geçiş yapan Brandt Andersen, ilk uzun metrajlı filmi için ilgi çekici bir kelebek efektli yapboz görevi gören, eğlenceli bir topluluk draması yaratıyor. Dört farklı aralıkta beş farklı aileyi kapsayan zincirleme bir performans takip ediyor. Bir olaylar zincirini ateşleyen trajik kılavuzlar, Halep’teki Suriyeli bir kişinin yaşamının sonuna kadar uzanan bir patlamadır. Bundan sonra sinemada bir kişinin, bir askerin, bir insan kaçakçısının, bir şairin ve bir sahil güvenliğinin iç geçmişe bakış açıları anlatılıyor.
Andersen, Hollywood’un erişilebilirliği uğruna insani krizlerin bütünlüğünden veya kapsamlı sessizlikten uzak, nabzı hızlandıran heyecanları kıran özgünlükle kendinden emin bir şekilde birleştiriyor. Filistinli-Lübnanlı aktris Yasmine Al Massri ve Fransız yıldız Omar Sy’nin aralarında yer alan uluslararası bir oyuncu kadrosuna sahip olan filmi, Yabancıların DavasıYaşamları birbirine bağlı bağlar ortaya çıkıyor ve sonuç, çok daha fazlasını yapabilecek bir dünyada daha fazla şefkat için bir çağrıdır.
Yönetmen Brandt Andersen ile yaptığımız röportaja göz atın.
Berlinale’nin Özel bölümünde – Dünya prömiyeri yapıldı.
Yayın tarihi:TBC, ancak oyuncu kadrosu ve dünya prömiyerindeki olumlu tepkilerin göz önüne serilmesiyle, bu yılın ilk yarısında olacak gibi görünüyor.
8) Sasquatch’in Gün Batımı
Sessiz(imsi) dokunaklı sinemaya bu saçma amaaklı övgüler, festivalin en hoş sürprizlerinden tutuklandı. Sinemanın yönetmeni Nathan ve David Zellner’ın uzun metrajlı bir troll’ü hakkında söylentiler dolaşıyordu ( genç kızve geçen yılki hiciv kara komedi dizisi The Curse). Gerçek bunun aksini kanıtladı.
Efsanevi yaratıklar dört mevsim boyunca dağlarda ve ormanlarda ilerlerken, sinemaları dört sasquat’ı (tanınmayan Riley Keough ve Jesse Eisenberg dahil) izliyor. Kıllı hayvanlar yemek yiyor, uyuyor, sikişiyor, destekliyor, kavga ediyor, sabırlarla oynuyor, kokarcaları kokluyor ve yavaş yavaş bir ağaçtaki kırmızı ‘X’ veya kafaan karıştırılmış beton bir yol gibi tam olarak anlamadıkları şeylerle temasa geçiyor. Bunların sıkıntısı (ve ihtiyacıa durma) sınırına kadar.
Diyalog yok. Sadece homurdanıyor.
çok ileri götürülen bir şaka gibi görünen şey, o “gör-inan” filmlerinden birine dönüşüyor; garip bir şekilde büyüleyici, gözlemsel bir doğa belgeseli, iyi bir önlem olarak bol miktarda absürd iyiliğin de dahil olduğu. Bu yaratıklar hakkında gerçekten devlaşmaya başlıyorsunuz ve sınırda kendinizin homurdanmalarını ve davranışlarını yorumlamaya çalışan Koca Ayaklı Jane Goodall rolüne bürünüyorsunuz.
Müthiş fiziksel performanslarla dolu bu alternatif olarak aptalca ve dokunaklı dram, sizi beklemeyen, istemeyen veya boyutuna göre tasarlanmış olmayan bir dünyada yerinizi kesmeye ciddi bir şekilde devam ediyor. Oldukça insani bir hikaye anlatan tuhaf bir antropolojik komedi.
Berlinale’nin Özel bölümünde – Avrupa prömiyeri yapıldı.
Yayın tarihi:Sinema, Mart ayında Southwest Sinema Şenlik tarafından Güney’e gidiyor ve 12 Nisan’da ABD’de gösterime giriyor. Avrupa’nın bunun için biraz beklemesi gerekebilir…
9) Bunun Gibi Küçük Şeyler
İrlanda’nın en karanlık anlarından birini konu alan bu incelikli ve ilgi çekici film, Cillian Murphy tarafından destekleniyor ve Yardımcı Rolde En İyi Performans doğru olarak Bear gücü kazanan Emily Watson’ın dikkat çekici performansıyla dikkat çekiyor.
Belçikalı film geliştirme Tim Mielants’ın (Peaky Blinders) yönetmenliğini üstlendi, Bunun Gibi Küçük ŞeylerOyun yazarı Enda Walsh tarafından hassas bir şekilde uyarılmıştır ( Açlık) Colm Bairéad’in Oscar adayı dramasının ardındaki çağdaş İrlandalı yazar Claire Keegan’ın aynı adlı kısa romanından Sessiz Kız. 1985 yılında Noel döneminde County Wexford’da geçen film, Magdalene Çamaşırhaneleri hakkında samimi bir dramdır. Bunlar, 18. ve 20. yüzyıllar arasında tahminen 30.000 İrlandalı kadının hapsedildiği, İrlanda devletiyle birlikte Katolik Kilisesi tarafından yönetilen ve finanse edilen kurumlardı. Sinema, son çamaşırhanenin kapatıldığı 1922 ile 1996 yılları arasında bakımevlerinde kalan binlerce kadına uygun bir şekilde değişebileceğine dair tahmin.
Peter Mullan’ın 2002’deki yakıcı dramasından farklı olarak Magdalene Kardeşler, Bunun Gibi Küçük Şeylerizleyicilerin binlerce “düşmüş kadının” bu akıl hastanelerinde nasıl zorla kurumlara yerleştirildiği ve istismar edildiğine dair acımasız bir portrenin içine sokmak yerine, kötü şöhretli çalışma evlerinin dışarıdaki topluluğa odaklanıyor. Odakların dış dünyaya kaydırılması, grupların sessiz suç ortaklığına ve çamaşırhanelerin Katolik Kilisesi ve İrlanda devleti tarafından “sapkın dağılım” düzenlenmesi için kullanılan birçok mekanizmadan sadece biri nerede bulunursa.
Bu güçlü ve sade sinema, Kilise’nin toplulukları üzerindeki mafya benzeri baskısını açığa çıkarıyor ve işlevsiz bir toplumun tamamen Hıristiyan bir eylemde bulunmasının ne kadar zor olduğunu gösteriyor. Hepsinden önemlisi, Keegan’ın kısa romanı gibi, umut ve yıkım arasındaki dar temizliği yıkıcı bir etkiyle sunuyor.
Berlinale’deki yarışmada gösterildi – Dünya prömiyeri.
Yayın tarihi:TBC, ancak kritik tepkiler ve Murphy’nin Oscar’a doğru gittiği gerçeğin göz önüne serilmesi büyük olasılıkla yakında olacak. Oppenheimer.
10) Matt ve Mara
Hepiniz “Yapacaklar mı, yapmayacaklar mı?” orada görmüşsünüzdür. Romantik komedi ama Kanadalı yönetmen Kazik Radwanski, ismi açıklanmayan kişiler arası dinamiklere odaklanan çok daha karmaşık bir “Ya yapabilseydin?” filmi hazırlandı.
2019 sinema filminin ardından Anne 13.000 ft’teBerlinale’de yapılan ilk gösterim Radwanski, Deragh Campbell ile yeniden bir araya geliyor ( Asla Yalnız Yemek Yemeyin, Anne’den Anne 13.000 ft’te) ve Matt Johnson (yönetmen) Kirlilerve geçen sezon eleştirmenlerce beğenilen Böğürtlen) mumblecore tuzağına düşen, nazik ama akılda kalıcı bir drama için bu içe dönük indie öyle görünüyor. Öğretmen Mara’nın (Campbell) öğrencilerini şiirlerine davet ettiklerini gördük. Sınıfa girmek üzereyken, kitabı yayınlanmış bir yazar olan eski arkadaşı Matt (Johnson), dersi rastgele yarıda keserek onu şaşırttı. Bu ne kadar müdahaleci görünse de gülümsemesini saklamayı başaramıyor. Birlikte vakit geçirirler, yeniden bağlantı kurarlar ve sonunda Mara’nın katıldığı bir konferansa katılmak üzere bir depolanırlar. Mara, kocası Samir (Mounir Al-Shami) ve küçük kızlarıyla birlikte bir hayat sürdürürken, iki arkadaş arasındaki gerilim yavaş yavaş teselli olamayacak kadar yakınlaşır ve bir evlilik için fazla yakınlaşır.
Radwanski beklentilerle oynuyor ve kişi çözülmemiş geçmişle ve şimdiyle nasıl başa çıktığına dair ilgi çekici bir çalışma ortaya koyuyor. İnsanların aşk hayatlarında yaptıkları fedakarlıklara süt fotoğraf bağ kurulabilir hissettiriyor ve söylenmeyen çoğu zaman söylenen sözlerden daha fazla güce sahip olduğu duygusu da çok etkileyici.
Partnerinizin eski bir arkadaşıyla güçlü bağları konusunda endişelenmeniz bir sinema randevusu olmasa da… Ama kolay cevaplarla seyircisini uyuşturma gereği duymayan, mutlaka saklanması gereken, lo-fi bir sersemletici film.
Yönetmen Kazik Radwanski ve başrol oyuncusu Matt Johnson ile ilgili röportajları göz önünde bulundurun.
Berlin Film Festivali’nin Karşılaşmalar bölümünde gösterildi – Dünya prömiyeri.
Yayın tarihi:TBC
