Geçen hafta Netflix, son derece popüler olan Bridgerton’ın son yan ürünü olan yeni şovunu yayınladı. Kraliçe Charlotte: Bir Bridgerton Hikayesi . Gerçek Kraliçe Charlotte’un 18. yüzyıldaki iktidara yükselişinin öncülüğünü bir yeniden anlatım olan film, Siyahi İngiliz aktör Hindistan Amarteifio’yu eski Büyük Britanya ve İrlanda Kraliçesi rolüne verme kararıyla medyanın belirli köşelerini anında ateşledi.
Yakın zamanda Netflix, dizinin başrolünde Siyahi İngiliz aktör Adele James’i gördüğünde de benzer bir tepki geldi. Kraliçe Kleopatra.
Kraliçe Charlotte’un açılış jeneriğinde “Bu bir tarih değil dersi. Gerçeklerden ilham alan bir kurgu, ”görünen o ki, bir Siyah aktör, tarihsel olarak onları benzeyebilecek bir rolde rol aldığı her an, bunu bir kayıtlar takip ediyor.
Ama bu her zaman böyle devam ediyor mu? “Beyaz” rollerdeki Siyah oyuncularına baktığınızda, klasik rollerde dönüşleriyle kutlanan Siyah aktörlerin zengin bir sahnesi vardır.
Tarihsel oyun değiştiriciler
Erken bir örnek, Fransız köle kolonisi Saint-Domingue’de (bugünkü Haiti) büyüyen iki üvey kız kardeş olan Minette ve Lise’ninkidir. 1780’lerde Saint-Domingue’de sözlü drama ve opéra-comique’de ve ayrıca Baltimore ve New Orleans’ta performans sergileyen çok sayıda başrol oynadılar.
Daha sonra 19. yüzyılda Ira Aldridge, İngiltere’ye taşınan daha iyi bir iş bulmak için New York’ta doğmuş bir Afrikalı-Amerikalı aktördü. İngiltere’de Shakespeare’in baş rolünde sahneye çıktı. otello . Othello bir Mağribi General iken, Aldridge beyaz olduğu varsayılan Shakespeare karakterlerinin rollerini de üstlendi.
Yine de tarih kitaplarına defter, St Andrews Üniversitesi’nde Okul Başkan Yardımcısı ve Fransız ve Karayip Çalışmaları Profesörü olan Profesör Julia Prest, eleştirmenlerin bu erken performans gösterenlere karşı her zaman nazik olmadığını fark eder.
“Minette, Lise ve Aldridge’in performansları hakkında incelemelerin çoğunu çift taraflı: bir yandan oyuncuları değerlendiriyorlar; Öte yandan, Afrika kökenli insanlar bu kadar iyi aktörler olabilmelerine şaşırdıklarını ifade ederek ırkçı düşüncelerle bezenmişler” diyor Perst, “bazı tepkiler sadece ırkçı ve gerici.”
Bir nokta, Aldridge’in Birleşik Krallık’ta oynadığı tiyatro, Shakespeare rolleri oynayan Siyah bir aktöre karşı büyük tepki nedeniyle kapatıldı. Aldridge, Birleşik Krallık’ta beğeni toplamak için mücadele etse de, Avrupa kıtasını gezdiğinde daha başarılı oldu.
1850’lerde Aldridge, Belçika’dan Rusya’ya uzanan mekanlarda birden fazla Shakespeare rolü oynayarak sahne aldı. 1867’de öldünde Polonya’nın Łódź hakimiyeti futbol oynamaya hazırlanıyordu. kral learçünkü sonunda rolü inandırıcı bir şekilde oynayacak kadar yaşlıydı.
Polonya, Aldridge’e devlet cenazesi bile verdi. Warwick Üniversitesi’nde Emeritus İngilizce ve İncelemeli Edebiyat Çalışmaları Profesörü olan Profesör Tony Howard, “Muhtemelen o dönemde yaşayan en büyük aktör olarak görülüyordu” diyor. “Bu, ne yazık ki İngiltere’de mümkün olmayan ve Amerika’da kesinlikle mümkün olmayan bir şekilde kendi ikametiniz için kendi hakkınızda görülmenin mümkün incelemesi bir örneği.”
Peki Polonyalı suratı neden Aldridge’e bu kadar açıktı? Howard, “Siyasi olarak, onunla büyük bir yakınlık duygusu vardı, çünkü kölelikten kaçmış bir mülteci olarak görülüyordu”, diye genişletiyor, “Özgürlük ve adalet için yaptığı çağrılar, özellikle Polonya’da çok şey ifade ediyordu. Avusturya-Macaristan ve Rusya hakimiyeti.”
Aslında, Rusya İmparatorluğu, Alridge’in rol alacağı duyurulduktan sonra Kral Lear’ın performanslarını yasakladı, Aldridge’in görünümü üzerinde sahip olduğu potansiyel güç ve etki birimi.
Tarihe yansıtma yönlü olarak, beyaz olduğu varsayılan veya tarihsel olarak beyaz rollerde rol alan sayısız Siyah aktör örneği var. Tamamen Siyahlardan oluşan bir kadroyu yöneten Orson Welles’ten Macbeth1930’larda Broadway’de London’s Globe Theatre’ın sanat yerleşimi Michelle Terry’ye kadar, 2017’de her zaman ırk körü, cinsiyet körü ve engelli körü oyuncu kadrosunun oluşturduklarından emin olacaklarını duyurdu.
Renk körü ve renk bilincine sahip
Bu noktadan, operasyon açısından birkaç ayrıma dikkat etmek önemlidir. Renk körü seçme, kast direktörlerinin kasten bir kişinin ırkını kast etme sürecini göz ardı etmektedirler. Bu, varsayılan beyaz karakterlerin nasıl şebekelerini değiştirmede önemli bir sunucu; Bunun bir örneği, Noma Dumezweni’nin Hermione rolünde rol almasıdır. Harry Potter ve Lanetli Çocuk.
Buna karşılık, renk bilincine sahip oyuncu seçimi, bir kast yönetiminin orijinal metin ile yeni yorum arasındaki ırksal farklılıklar aktif olarak dahil edilmesi ve farklı bir aktörün dikkatleri üzerine çekilmesidir. “Renk körü oyuncu seçimi, teorik olarak göz ardı etmeye çalışmaya, renk bilincine sahip oyuncu seçimi, farkı kabul eder ve bunu geliştirmeyi ve harcamaların beyaz olmayan insanların yaşamları ve deneyimleri hakkında verimli bir şekilde düşünmelerini sağlamayı planlayanları kullanır.” Julia Perst açıklıyor.
Harry Potter tarafından Stage London’da (@cursedchildldn) yapımcı bir gönderi
Renk bilincine sahip oyuncu kadrosunun harika bir örneği, London Young Vic’in Arthur Miller’ın filmini yeniden canlandırmasıydı. Bir satış biriminin ölümü Loman ailesini oynayan Siyah oyuncularla, kahramanın aleyhine çalışan güç dinamikleri yeni seviyelere çıkarma. Perst şöyle devam ediyor: “Birçok olası kapsayıcı tiyatro şirketi artık renk körü oyuncu kadrosu yerine renk bilincine sahip oyuncu kadrosunu benimsiyor.”
Özellikle Kraliçe Charlotte ve Kraliçe Kleopatra gibi tarihi dramalar söz konusu olduğunda, oyuncularda Beyaz olmayan aktörlerin yer alması, tarihle ve edebi kanonla daha kapsayıcı bir ilişki yaratır ve çağdaş ırksal dinamikleri geniş daha sanatsal bir sohbete sokabilir. Boston Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dekanı Profesör Harvey Young.
Young, “Onları tasarlayan yazarların bu rollerini oynayan beyaz olmayan aktörleri tasavvur edemedikleri bu destansı hikayeler var” diyor. Zamanında “Londra veya New York’un gerçek yaşamının aynı olmadığını” ekliyor.
Yine de bu karakterlerin çoğu -Shakespeare’de ya da daha çağdaş öykülerde- mitik roller üstlenmiştir. Young, “O kadar çok dolaşıyorlar ki, kimin oynadığı konusunda daha az değerlilik duygusu olduğunu düşünüyorum” diyor. Alıntı yapıyor Hamilton Bir Siyahi George Washington’u seçmek: “George Washington’un kim olduğu hakkında yaşadığı bir evdez olduğu ve insanları pek çok farklı yinelemesini görmek için, bu rolün kimin oynadığı gerçekten bir fark yaratmıyor. Yoruma açık”.
Geçmişi yeniden yorumlamak
Bazen bir Siyahi aktörü tarihi bir rolde oynamak, tarihin gözden geçirmek kaçan ırksal bir unsurla amaçlı bir sanatsal tartışma bile olabilir. Kleopatra’nın baba soyu hakkında yeterli miktarda bilgi olsa da, anne tarafından soyu için aynı şey söylenemez. Kuzey Afrika İmparatorluğu’nun bir kraliçesi olarak, Siyah bir aktörü seçerek, örneğin 2014’lerde Ramses II olarak beyaz Joel Edgerton’u seçmekten daha fazla tarihselliğe sahiptir. Çıkış: Tanrılar ve Krallar.
Benzer şekilde Kraliçe Charlotte’un durumunda, onun bir miktarı Siyah soyuna sahip olduğunu gösteren bazı aile yerleşimleri var. Her ne kadar zayıf olsalar da Young, bunların tarihi, Netflix’in gerçek bir konuşma noktası, dünyadaki çağdaş bir anlatı oluşturmak için tarihi bir merceği “çevirmeyi” yaşayanların insanlarına dikkat çekiyor.
Tarihsel drama için renk körü ya da renk bilincine sahip oyuncu seçiminin neden bu kadar önemli bildiğine göre, aynı zamanda kurgu ve genel olarak medyanın mevcut toplum değerleri tasvir etme biçimlerinde de var. Tarihsel dramaları çeşitlendirmek, marjinalize edilmiş insanların bir toplum dokusunun içindeki rolü hakkında daha geniş bir konuşma yaratmak.
“200 yıl önce o hikâyeyi yazanların içindekiler ten renginiz farklı görünse de, kendi milletinizin hikâyesi gibi okuyarak büyüdüğünüz hikâyelerin kültürel mirasları ve millet olma iddianız açısından ne anlama geliyor?” Young, “Herkesin içinde yaşadığı ve ikamet ettiği ulus tarihiyle bir bağ olduğunu iddia etme isteği ve ihtiyaç duyduğunu düşünüyorum” diyor.
“Gerginlik şu ki, ona nasıl erişiyorsunuz? Bu hikayeleri nasıl paylaşıyorsunuz? İdeal olarak, herkesin kendini ulusun tarihinde görmesini bekleyenler için herkesin bu hikayeleri üzerinde hak iddia edebileceğini söylediği bir dünyada yaşardık”, diye ekliyor Young.
Ira Aldridge’in 19. yüzyılda karşılaştığı kararlara benzer renk körü oyuncu seçim kararlarını kınayan sesler yaşıyor olsa da, döküm departmanları çeşitlendikçe dalgalar giderek daha fazla değişiyor. Son olarak Howard, meselenin geçmişinin çarpışmadığını, bunun yerine yeni bir gelecek oluşturmak için geçmişle ilgili katı tutumları değiştirdiğini belirtiyor: “Bu, olması gereken ama olmayan şeyleri hayal etmek ve sizi davet etmekle ilgili. oyuna katıl Geçmişle böyle oynuyorsan, bugün ve gelecekle de oynayabilirsin”.
