Dubai’nin sanayi bölgesi Al Quoz bölgesinde beklenen bir şey bulunuyor: dünyanın dört bir yanından sanatçıları, tasarımcıları ve sanat tutkunlarını bir araya getiren, bereketiyle ünlü bir şehrin mütevazı bir bölümde genişleyen bir yaratıcılık merkezi.
Arka kitlenin bölgedeki damgasını vurmaya başlamasından bu yana geçen 15 yılda Alserkal Caddesi bu hareketin kalbi oldu; Ancak son zamanlarda bir grup gelişmiş alan ağırlık merkezi biraz güneye kayıyor.
Bunların arasında Al Khayat Bulvarı’nda yer alan ve henüz birinci sertifikanü kutlamasına rağmen Dubai arka sahnesinde insanlar ses getiren genç NIKA Project Space de yer alıyor.
Rusya doğumlu avukatlıktan galericiliğe geçiş yapan Veronika Berezina tarafından NIKA, özellikle araştırma ve misafir sanatçı programı aracılığıyla Küresel Güney’deki kadınlara odaklanarak kadın sanatçıların ve küratörlerin çalışmalarını tamamladı ve pratikte tamamladı.
Katılanlar arasında bulunacak, kendisi de bir göçmen ve savaşan kaçakçı olan ve anavatanı Rusya’yı terk etmek zorunda kalan, New York merkezli sanatçı Katya Muromtseva da yer alıyor.
Onun şovu Konuşmanın Eğimleri Üzerindealanı, onun göçmen kadınların hikayelerini anlatıyor (ve bazılarının yazılı anlatımının tamamını içeren bir broşür eşliğinde) destansı suluboya üçlemelerle süsleniyor; Göçmenlerin %90’a yakınını oluşturduğu bir yerde yerinde bir girişim.
Anıtsal resimler, sanatçının hem Dubai’de hem de benimsediği evi New York’ta yaptığı röportajlara dayanabiliyor; Ukrayna, Türkmenistan, Rusya, Gana ve Nijerya gibi birçok kadının deneyimlerini ve dayanıklılıklarını araştırıyor ve yardımlaşmayı, hafıza gibi daha geniş temalar üzerinde değerlendirilmelerini teşvik ediyor. , oranları ve kontrol.
Euronews Culture, kendi göç deneyimi, diğer göçmen kadınların hikayelerini kağda aktaran çalışmaları, dinamik BAE sanat ortamı ve yaklaşan Venedik Bienali’ne katılım hakkında görüşmek için Muromtseva ile bir araya geldi.
Çalışan göçmen kadınlarla yaptıkları görüşmelerden oluşuyor. Seni şaşırtan bir şey söylediler mi?
Maya’nın (Türkmenistan’dan kaçış ve sonunda Dubai’de kendi kozmetik sorunları kuran bir doktor hikayesi) beni gerçekten şok etti. Hayatımda hiç Türkmenistanlı sistemle tanışmadım, çok kapalı bir ülke. Tüm hikaye çok sertti ama aynı zamanda bunu nasıl başardığı da benim için şok düzenliyordu çünkü şikayet gelmiyor. O sadece çalışıyor, çalışıyor ve uzanıyor, yüksek bir telin üzerinde geriye bakamayan bir akrobat gibi, çünkü bunu yapmak düşmek anlamına gelir.
Bir şiirden alıntı olup olmadığını gösteren serginin kısaca açıklamasını yapar mısınız?
Evet, Mahmud Derviş’in bir şiirinden alınmıştır. O, aslında Sovyetler Birliği’ne gelmiş ve Rusçaya çok yaygın olarak tercüme edilen Filistinli bir şairdi. Bu özel şiir – Ne Fazla Ne Az – kadınla ilgili ve şiirdeki satırlardan biri – “konuşmanın manzaralarından” – bana mükemmel geldi. Bu program gerçekten “konuşmanın sınırlarını aşıyor”, çünkü tamamı dinlediğim tüm kelimelerden oluşuyor.
Sergide ele geçirme ayrıntılarıyla etkileşiminizi geçmenizi veya bunları temsil etmenizi sağlayan suluboyaların özelliği nedir?
Bu benim en sevmediğim mecra olsa da gölge tiyatrosunda, görüntü ve kurulumla da çalışıyorum. Bir yandan boya üzerinde kontrole sahip olmam hoşuma gidiyor çünkü eğer sızıntı olursa tüm parça bozulur. Öte yandan bazen çok öngörülemez çünkü kuruması iki gün sürüyor. Bu hayat gibidir; bazı kısımlar kontrol edilebilir, bazı kısımlar ise kontrol edilemez. Görüştüğüm insanlara şunu sordu: “Tarihin içinde yaşadıklarını hissetmeye ne zaman başladınız?” Bu soru aslında kontrol edemediğiniz durumlarla nasıl yüzleştiğinizle ilgilidir.
Göçmen olma deneyiminiz bu sergideki çalışmalarınızı daha geniş kapsamlı nasıl şekillendirdi?
Sanırım bu kadınların süt anlayışı şekillendirildi. Ben de göçmenlerin ayrılmasından bu fikir asla düşünmedi ve onları bu kadar derinden anlamazdım. Ayrıca yeni bir kültüre uyum sağlamam ve göçmen olmam konusunda bana da yardımcı oldular. Birisiyle konuştuğunuzda ve o da deneyimlerini paylaştığında yalnız olmadığınızı görebiliyorsunuz.
NIKA Projesi Uzay Araştırması ve Uzmanlık programı, pratiğinizi geliştirmenize ve bu gösteriyi ele almanız temalar hakkında düşüncelerinizi genişletmenize nasıl yardımcı oldu?
Bu benim Orta Doğu’ya ilk gelişim. Hayatta en azından mevcut Orta Doğu’yu ziyaret ettiğinizde çok önemli olduğunu düşünüyorum. Onun hakkında çok farklı bakış açılarından çok şey duyuyorsunuz ve onun hakkında pek çok klişe var. Ama buraya geldiğinizde bunun tamamen size özel bir şey olduğunu hissediyorsunuz ve bunu dışarıdan yargılayamazsınız. Burada olmak hayat anlayışı ve ufkumu genişletti.
Pratik olarak, rezidans için benim için kiraladıkları stüdyo – büyük bir depo – muhteşemdi. Hayatımda hiç bu kadar büyük bir stüdyom olmadı. NIKA Project Space ayrıca beni pek çok insanla buluşturdu ve boya ve işlem kaydı için gerekli olan her şey konusunda beni maddi olarak destekledi.
BAE’deki yaratıcı sahnede özellikle heyecan verici olan şeyin gerçekte olup olmadığı?
NIKA’nın programları konusunda çok düşünceli olmalarını seviyorum ve bu her zaman “önce iş” olmuyor: amaç etkili bir şey yapmak ve bir tür topluluk ve bağlantı yaratmak. Ayrıca küresel sanatçılarla ve yerel sanatçılar ve küratörlerle gerçekten çalışmak istiyorlar – yerel sergi, Kendi Bedenimin Sınırlarını Artık Üretemiyorum, Dubai merkezli küratör Nadine Khalil’le birlikteydi.
Ayrıca Sharjah (komşu şehir) için de çok heyecanlıyım. Sharjah Trienali çok ilginç; özellikle eserlerin sergilendiği geleneksel olmayan mekanların nasıl bulunduğu: hastane, mezbaha, okul. Bu benim işimde bir şey; huzurevlerinde duvar resimleri yaptım ve pandemi sırasında balkon galerisi kurdum. Sadece “beyaz küp”ün içindeyken yabancılaştırıcı değil. Bu gerçekten hoş bir duygu çünkü günlük deneyimimizin bir parçası.
Daha genel olarak, yerel olarak arka sahne işleyişinin genç olduğunu, genel olarak New York ve Londra’dan daha açık ve kabul edilebilir olduğunu düşünüyorum.
Bu yıl Venedik Bienali’ndeki Hırvatistan Pavyonu’na katılıyorsunuz. Bir Rus sanatçı olarak Venedik’te aktif rol almak nasıl bir duygu? (2024 Venedik Bienali’nde yine Rus pavyonu yer almayacak)
Hırvatistan’ı temsil eden Vlatka Horvat tarafından davet edildim. Göçmen sanatçılardan, kendisi için diasporalarının ve yaşadıkları toplulukların göçmen deneyimini yansıtan bir parça yaratmalarını istedi; bu parça daha sonra arka dünyadan biri tarafından (herhangi bir teslimat hizmetiyle değil!) Venedik’e götürüldü – adı By the Eldeki anlamına gelir.
Ben Ukrayna’daki savaşa çokayım, hatta Savaşa Karşı Siyah Giyen Kadınlar adlı bir protesto sergisi de çalıştım. Siyasi oturmanızın evinde ve Rusya’da savaşa karşı olan birçok insanın olduğunu göstermesinin önemli olduğunu düşünüyorum.
Yulia Navalnya’nın güncel günlerde Avrupa Parlamentosu önünde yaptığı konuşmada söylediği gibi, Putin’e ve savaşa karşı olanların desteklenmesi önemli; bu şekilde bir şeyleri gerçekten değiştirebilirsiniz.
Konuşmanın Üstünde, 4 Mayıs 2024’e kadar NIKA Proje Alanı’nda devam edecek.
