Kovboylar, travestiler, sirk halkı, çalışan kızlar, boğa binicileri ve geyik avcıları.
John Ford’un potansiyel eklektik kadrosuna benzeyen bir şey ya da Quentin TarantinoFlick’in fiili topluluklarında yaşayan bireyleri yakalama tutkusuna sahip sıra İngiliz fotoğrafçı Jane Hilton’un odak noktasıdır.
Bir fotoğrafçı olarak yolculuğu İngiltere’nin Lancaster yerel fotoğraf gruplarını fotoğraflayarak başladı. serserilerve gotikler. Yine de, onun hayal gücünü gerçekten yakalayan şey, çocukluğunda ailesiyle birlikte Western filmlerinin izlemesinin ona aşıladığı Amerikan Vahşi Batı’nın cazibesiydi.
Hilton’un kırk yılı aşkın bir süredir devam eden kariyeri onu dünyanın dört bir yanında taşıdı.
Şu anda New York City’deki Palo Gallery’de sergilenen son projelerden biri olan ‘LA GUN CLUB’, benzersiz ‘vurulmuş’ hedef posterlerinden oluşan bir koleksiyon aracılığıyla Amerikan silah kültürü araştırmaları yapıyor.
Hilton şöyle açıklıyor: “Proje, neden o hedef planlarını, neden onu vurduklarını, hangi silahın kullanılabileceğini, bu silahın kendilerine ait olduğunu yoksa kulüp tarafından mı verildiğini ve okullarını ortaya çıkardığını” diye açıklıyor.
Onun geniş kapsamlı süreci ve olağanüstü kariyeri şekillendiren deneyimlerini daha da genişletmek için fotoğrafçıyla birlikte oturma ayrıcalığına sahip oldu.
Euronews Kültürü: Çalışmalarınızın çoğu ABD’de çekiliyor ve “Precious” seriniz ve “Dead Eagle Trail” gibi Amerikan Rüyası fikri kapsamlı bir şekilde yoğunlaşıyor; sizi girme ve özellikle batıya giden şey nedir?
Jane Hilton:Esas olarak hafif. Demek istediğim, kamerayı kullanan herkesin sevgilisi olacaktır. Çok etkileyici. Ve manzaralar kopuyor, ormanlar ve gökyüzünün genişliği. Ve bu sadece hayalinizi kurduğunuz bir şey, özellikle İngiltere’den geliyorsanız. Bence sorun sadece kontrast ve renkler. Ve tabii ki insanlar.
Genel olarak çalışmalarınızda konularınızın güvenliğini kazanmaya ve hikayelerini özgün bir şekilde yakalamaya nasıl yaklaşıyorsunuz?
Bu, ne tür insanları belgelemeye çabalamaya bağlı, ancak normalde onları tanıyacağım. Bence birisiyle konuşmadan veya onu tanımadan onun dünyasını kamera tutmanın kabalık olduğunu düşünüyorum.
Yani normalde insanların güvenini kazanmak yavaş bir şekilde birleşiyor. Açıkçası, “Çalışan Kızlar” çok yavaş bir süreçti ve bu oldukça zordu. Ama “The Drag Queens” bile oldukça zordu, devasa sanatçılar ve teşhirci olmalarına rağmen. Ama onları dışarı, evden uzaklaştırmak bile oldukça zordu. Gün boyu süren barlara ve gece kulüplerine katılmak oldukça büyük bir başarıydı.
“Drag Queen Cowboys” projesi için 5×4 plakalı kamera ile siyah beyaz sinema filmi, rötuş yapılmadan çekim yapmayı okudum. Bu şekilde çekme kararının arkasında ne vardı?
Bu amaçla bir hareketti çünkü drag queen’lerle ilgili çok fazla görüntü var ve onlar her zaman yapay ışıkla, oyuncaklarla ve yoğun telefonlarıyla çekimler yapıyorlar ve bunlar kulüplerde. Ben de tamamen farklı bir şey yapmaya karar verdim ve John Huston’ın Marilyn Monroe’yla birlikte Nevada’da çekilen ünlü filmi The Misfits’in çekildiği yerlere gittim.
Ben de, Vegas’ın eteklerinde yaşayan, çektiğim kraliçeleri uzaklara götürdüm, alışık verecek doğal ışık hizmetleri ve her şeyi yavaşlatmaya karar verdim. Drag queen’lerin siyah beyaz görüntülerine sahip olup olmadığını sık sık göremezsiniz, her zaman renklidir.
Bu çekimden özellikle muhteşem anlarınız var mı?
Sanırım en muhteşem, hayalet bir kasabada atış yapmak ve iki kraliçeyi de eski 66’lık tatlı küçük Mustang arabama bindirip devam ettirerek götürmekti. Bu gerçek bir saçmalıktı. Vegas’tan bir saat uzaktaydık ve uluyorlardı. Bunu çok sevdiler ve gerçekten eğlenceliydi.
Projeniz “LA Gun Club”, “vurulmuş” hedef posterleri aracılığıyla Amerikan silah kültürünü araştırıyor. Bana biraz projeden ve bu projeyi üstlenmeniz için size ilham verenlerden bahseder misiniz?
LA Silah Kulübü yeni ortaya çıkan bir projeydi. Los Angeles’ta iki asistanla bir reklam işinin çekimindeydim ve bir günlük çalışmadan sonra bana şöyle dediler: “Silah kulübümüze katılabiliriz. Jane, umarım hoşuna gider. Bizimle gel.”
Ben de gittim ve şok oldum. Aman Tanrım. Yaklaşık 7 dakika boyunca bana giriş yaptılar ve ardından bana bir Glock ve bir AK47 verdiler. Ben de mermilerin bozuk olduğunu varsayıyordum. Onlar da “Hayır, hayır, hayır, bu gerçek mermi. Silahı tutarken dönmeyin” dediler. Çok parçalarım ve parçaları titriyordu. Yani, çok heyecan verici ve adrenalini dağıtır.
Her zaman silah kültürü hakkında bir yorum yapmak, bu yüzden bunu yapmayı bir yol bulmam gerekiyordu. Böylece yeni bir proje haline geldi ve normalde yapacağım gibi evlere gidip mutfak salonunun üzerinde silah koleksiyonlarını fotoğraflamak yerine bunu kavramsal hale getirmeye karar verdim. Altı ay sonra geri döndüm. Silahta alaycı günler boyunca ve farklı kesimlerden insanların gittiği neden gittikleri ve silahların onlar için ne anlama geldiğini öğrenmek için röportajlar yaptım. Tamamen anonimdi. Hedeflerini Londra’ya geri götürdüm. PC gerçekten değildi, oldukça dekoratif ve çok katmanlı bir projeye dönüştü.
Proje, neden o bütçe ödemeleri, neden vuruşları, hangi silah parçaları, kendilerine ait olduğu, yoksa kulüp ve endüstriler tarafından mı verildiğine dönüştü. Yani bu Amerikan silah kültürü hakkında bir yorum.
Silah kulübü ziyareti sırasında ve Üyelerle tanışırken yaşadığınız en muhteşem anlardan veya karşılaşmalardan herhangi birini paylaşabilir misiniz?
Muhtemelen en fazla olanlardan biri beyne ateş eden bir beyin cerrahıydı. Bu oldukça tuhaftı.
Neden beyne ateş ettiler?
Hiçbir fikrim yok! Ama oluşan kötü bir gün devam ettikten sonra ayrılan bir biyoloji öğretmeni de vardı. Bir okul müdürü vardı. Çok ünlü bir karma genel müdür vardı. Justin Bieber’ın koruması ve güvenlik görevlileri gibi daha belirgin kişiler vardı. Randevu gecelerinde insanlar vardı.
Amerika Birleşik resimlerinde silah kontrolüyle ilgili devam eden tartışmalar ve ihtilafların göz önüne çıkacağını, bu tartışmaya nasıl katkı sağlanacağını umuyorsunuz?
Bence bu devam eden bir konuşma ve kapsamlı hedef geri getirmenin bir şekilde eklenmesi mevcut, kelime oyununu bağışlayın. Ve toplu olarak, en azından otomatik silahlıların ortadan kaybolan insanlarla ilgili bir tartışma. Eğer bunlar başlarsa bu çok büyük bir fark yaratacaktır. Amerikan ordusunun elinden asla tüm silahları alamayacaksınız ama burada başlayabilirsiniz.
Ayrıca Peter Jolly’nin Sirki’nde de zaman yakalamış olduğunuz ve benim özellikle bulduğum bir resim, bir aslanın yanındaki Thomas Chipperfield’dir. O fotoğrafı çekmek için nasıldı?
Korkutucu. Kameraları parmaklıkların arasında sokuyorsunuz ama o zaman bile oldukça çoğalıyorlar çünkü çok büyükler.
Son birkaç yıldır sirki filme alıyorum ve ardından kuzeye doğru Thomas Chipperfield’ı takip ediyorum. Artık hükümet İngiltere’de aslan ve kaplanların sirklerde gösteri yapması yasaklandı. Sirkte bunun sonunu belgeledim. Bunun birkaç yıl içinde yayınlanacağını umuyorum. Uzun metrajlı bir belge olacak.
Günümüz toplumunda sirke yer aldığınızı düşünüyor musunuz?
Bu gerçekten güzel bir soru. Demek istediğim, sirklerin cihazları ve ekranlardaki tüm bu yeni eğlenceyle açıkça mücadele edilmesi gerekiyor ve insanların evdeki o rahat bölgeden çıkarılması özellikle pandemi sonrası oldukça zor. Ama bence özellikle çocuklar için canlı bir deneyim, öğrenim ve ışıklandırmayı görmek ve kaz, koyun ve midilli olsun, küçük evcil hayvanlar hala gösteri yapıyor. Yani evet, sirk için her zaman bir yerin geliştiğini düşünüyorum.
Bir fotoğrafçı ve film geliştirme olarak, çalışmalarınızda keşfettiğiniz toplumsal meseleler ve kültürel manzaralar hakkında tartışmaları alevlendirmedeki rolünüzü nasıl göreceksiniz?
Bir konunun kamuoyunun dikkatine sunulması benim için önemli ama kesinlikle yargılayıcı değil. Yani çalışan kızlar, kovboylar ya da travestilerle ilgili bir yerde olduğunu düşünüyor ve bunu değiştirerek onları gerçek insanlar gibi gösteren insanlar. Bu onlara, hakkında hiçbir fikri olmayan bir konu ya da konu hakkında fikir sahibi kaydını gösteriyor. Gösterimin kendi gösteriminin belirtilmesi gerekiyor ve bunu asla onaylamayı ama tamamen yargılayıcı olmayı seviyorum.
‘LA Gun Club’ şu anda New York’taki Palo Gallery’de sergileniyor ve 6 Nisan 2024’e kadar açık kalacak.
